jak ktoś kiedyś powiedział : nikt nie mówił ze będzie łatwo. a ja się pytam czy ktoś mówił że będzie trudno???????? nieeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeee. to nie rozumiemm po co tak się mówi. to jest kompletnie bez sensu. dlaczego mam przyjąć do wiadomości że jest trudno i już. nie . po prostu nie. prosze nie mówcie tak bo to nie jest dobre określenie na życie.
co jest najważniejsze w życiu??? ja już wiem i nie ma ważniejszych rzeczy: brak poczucia osamotnienia i szczęście. dlaczego? jak to ktoś mądrze powiedział można czuć się samotnym wśród tłumu. to prawda. ważne jest poczucie że ktoś nas wspiera, czeka na nas, kibicuje nam we wszystkim co robimy, nie każe się zmieniać, nie mówi nie dasz rady, nie powie zostaw to bo to nie dla ciebie, tylko mówi dasz rade, wierze w ciebie, jesteś tego warta, wspieram cie z całego serca., uda się. to jest najważniejsze, to jest wartość dla każdego człowieka. to się dla każdego liczy. a szczęście??? niby proste, prawda? a jednak wcale nie. ile osób może powiedzieć ze jest zadowolony ze swojego życia, z każdego dnia który przeżył, z ludzi którzy go otaczają? niewielu ludzi . dlaczego jest tak trudno znaleźć to szczęscie? może po prostu robimy w życiu to, czego nienawidzimy, to co nam przeszkadza, tłumi nasz zapał. może robimy coś, w czym się nie czujemy dobrze. może otaczamy się osobami które nas mają gdzieś. które nas dobijają, nawet samą obecnościa. niełatwo jest osiągnąć szczęście takie prawdziwe, długotrwałe.
Dlaczego ludzie popełniają samobójstwa? długo mi to zajęło by to zrozumnieć choć wcale nie jest trudno sie domyślić... przez innych ludzi. to wszystko przez innych. dlaczego ktoś nie chce żyć?, przez inną osobę. dlaczego 16-latka w ciąży zabija się? przez rodziców, przez najbliższe jej otoczenie, przez ludzi mieszkających w jej miejscowości. bo nie chce by ją piętnowano, by wytykano ją a co gorsza jej dziecko. dlaczego młody chłopak o innej orientacji zabija się? przez innych, bo nie chce by go wyzywano, bito, zmuszano do zmiany, której i tak choć by nie wiadomo jak chciał nie zmieni . dlaczego ludzie podobno bez powodu odbierają sobie życie? DLATEGO że inni próbują ingerować w ich życie, KAŻĄ zmienić sie, bo nie odpowiadają im? ALE CZY TO ŹLE??????? kto powiedział co jest w normie a co nie?? kto ma prawo decydować kto może żyć a kto nie????? KTO DAŁ TAKIE PRAWO LUDZIOM???? NIKT . DLACZEGO LUDZIE nie potrafią żyć ze sobą w zgodzie, dlaczego muszą piętnować, osądzać, tłamsić, odbierać radość z życia, odbierać szczęście???? dlaczego??????? niech mi to ktoś wytłumaczy. nie mogę tego pojąć. nie może to do mnie dojść. nie rozumiem jak można być tak okrutnych wobec drugiego człowieka, każdy ma prawo by żyć, by być na ziemi, na tym świecie. każdy ma jakiś wyznaczony cel na tej ziemi, musi go zrealizować, wykonać plan zapisany z góry. ale przez innych ludzi nie może, niekiedy nawet nie może przez to odnaleźć siebie, tego co ma zrealizować, co jest mu pisane. ludzie to zwierzęta, ale bardzo groźne, bo mają podstawową różną broń od innych zwierząt , mają PSYCHIKĘ. którą można bezwzględnie zniszczyć, nieodwracalnie złamać się, załamać. ludzie używają znęcania się psychicznego na co dzień. nie zastanawiają się jak to się odbija na innych. nie mają zahamowań. bo on tak mówi i tak ma być. ale to wszystko nieważne bo kto używa broni psychicznej przeciw innym sam ma słabą psychikę. sam ma problem ze sobą. jest SŁABY . to on a nie ten nad kim sie znęca. ludzie opamiętajcie się .... ........................................
ja, tak , dzis jest dzien wszystkich swiętych, zawsze lubiłam to swięto, maiło w sobie jakąś magiczną moc, siłę, co oddziaływało na mnie w pozytywny sposób choć to niby smutne swięto. ale w tym roku, jest dziwnie, inaczej, nie tak fajnie. bardziej zwyczajnie. nie chce. może dlatego że jestem cały czas zestresowana. mam praktyki w szkole. nienawidze tego, chociaż lubie dzieci. ale nie nadaje sie, a u mnie w domu wmawiają mi ze sie nadaje. guzik prawda. nieeeeeeeeeee. ale oni nie słuchają. a ja codziennie tam chodze i mysle sobie po co????? mam ochote uciec. wybiec z tamtąd i nie wrócić. powiedziec ze rezygnuje. zabrac papiery z uczelni i nara. ale nieee. nie zrobie tego , bo co pocznę . co bede robiła. nie mam pomysłu na swoje zycie. mam 22 lata i nie wiem co chce robić dalej. czy to nie smutne , moze nie ale na pewno żałosne. czy tylko ja tak mam??? czuje sie smaotna. wiem myśleć pozytywnie. tak .. jasne ... bo to takie łatwe. gówno prawda. to pierdoły. żalłosne to jest moje życie. nie warto żebym tu była, na tym świecie. nie, nie ,nie . Boże zabierz mnie , prosze- weż mnie oddaj kogoś innego, wartościowego